Over temperamentvolle tufting en kleinschalig werken, met Sarah Savoy van ‘Softside Workshop’

Over temperamentvolle tufting en kleinschalig werken, met Sarah Savoy van ‘Softside Workshop’

Door Thalia Stopa — Medewerker redactie, kunst, bier, voedsel en cultuurjournalist.

Alle foto's door Rebecca Scherman.

De overvloed aan creativiteit en energie van lokale kunstenaar en eigenaar van de Much & Little-boutique op Main Street, Sarah Savoy, is bewonderenswaardig. Haar nieuwste project, Softside Workshop, is een verkenning van textielen – van kleurrijke, abstracte vloerkleden tot speelse en mosachtige wandtentoonstellingen – en een ernstige obsessie met Scout Mag.

Savoy zal haar Softside Workshop-stukken laten zien op Bespoke Market in Squamish, van 28 tot en met 30 april. We raden je absoluut aan een trip te maken om Softside te bekijken – samen met tientallen andere getalenteerde lokale kunstenaars en makers – bij dit lentedevenement, als het te doen is. Tot die tijd, leer je wat meer over de textuele en kleurrijke wereld van Savoys scheppingen door onderstaand interview met haar te lezen:

Allereerst, vertel me over je eerste ervaring met het maken van tapijten: Wat bracht het idee om het als hobby/creatief uitlaatklep te volgen in je hoofd? Wat heeft je geïnspireerd om uiteindelijk 'Bubba', je pneumatische tufter, op te pakken en het naar een hoger niveau te tillen?

Ik zag een artikel in Dwell magazine over het tuften dat meteen iets in me losmaakte – ik wist dat ik het moest uitproberen. Het leek meerdere van mijn interesses te combineren: textiel, tekenen, kleur, textuur en handwerken. Nadat ik veel online onderzoek had gedaan, kocht ik een startersset en wat wol, en toen was het tijd om te beginnen! Rugtufting wordt gedaan met een naald die garen door een achtergrondstof schiet met een hoge snelheid elektrische tuftingpistool. Uiteindelijk kreeg ik mijn pneumatische pistool omdat ik de textuur op sommige van mijn wandtentoonstellingen wilde vergroten. De andere tuftingpistolen zijn beperkt tot kortere hoogtes – perfect voor tapijten, maar ik wilde echt stukken maken die zeer textueel waren, een beetje pluizig en ruw, dus kocht ik het pneumatische pistool en noemde hem Bubba.

Hoewel je voltooide werken er enigszins willekeurig, intuïtief en visueel uit zien, is er duidelijk ook een flinke dosis conceptuele ontwikkeling, planning en werk in elk ervan verwerkt. Vertel me eens over je proces, van begin (inspiratie) tot einde, en hoe je tijd verdeeld wordt tussen elke stap.

Als visueel persoon die zich beweegt in de wereld, voel ik dat er geen gebrek is aan dingen die mij kunnen inspireren. Natuur is altijd een enorme inspiratiebron. Ik hou ook van middeleeuws ontwerp en architectuur. Ik maak continu foto's met mijn telefoon om kleuren, texturen, vormen en schaduwen te documenteren. Een ontwerp begint altijd met een kriebeltje op mijn iPad; ik verfijnde het en begin dan met spelen met kleuren, ze blokkeren en proberen ze te koppelen aan mijn garenkleuren. Zodra ik tevreden ben over een ontwerp, projecteer ik het beeld op de stof die over mijn frame is gespannen en trek ik het na. Nu komt het eigenlijke tuftende gedeelte, wat vrij eenvoudig kan zijn (bijvoorbeeld als ik een tapijt maak met slechts één hoogte), of behoorlijk ingewikkeld (een wandstuk met veel verschillende texturen en hoogtes, zoals mijn West Coast Series). Nadat het stuk getuft is, lijm ik de achterkant met een tapijtlijm en laat ik het minimaal 24 uur drogen. Dan kan ik het van het frame afsnijden, de randen afwerken en, indien nodig, achterkant- of bevestigingsmateriaal aanbrengen.

Nu je dit al een tijdje doet, hoe lang duurt het je om een stuk te voltooien?

De tijd die ik nodig heb om een stuk te maken varieert enorm. Als het een vloerkleed met een relatief eenvoudig ontwerp is, kan de tufting-deel ongeveer zes uur duren. Als het een pluizig wandstuk is waar ik handgenaaid aan heb gewerkt, kan het me 15+ uur kosten, omdat ik ook ter plekke texturen ontwerp en creëer. Mijn grootste stuk heeft ongeveer 40 uur geduurd, omdat er zoveel detail in zat en ik bleef toevoegen/bewerken.

Waar/van hoe vind/make je de tijd voor Soft Side Workshop, terwijl je tegelijkertijd een succesvolle winkel op de High Street (Much & Little) runt? Wat is jouw geheim?

Ik hou ervan druk bezig te zijn en ik ben dol op het maken van de vloerkleden, dus ik weet op de een of andere manier tijd te creëren. Ik neig ernaar om na het avondeten en in het weekend als een gek te tuften, en dan neem ik wat tijd vrij. Het feit dat ik een tienerkind heb dat ouder is en vrijwel onafhankelijk, heeft veel flexibiliteit voor me geopend; als mijn zoon nog klein was en veel structuur nodig had, zou het veel uitdagender zijn. Om eerlijk te zijn, om alles te combineren, moet er vaak iets anders achteruit gaan… Mijn huis is behoorlijk rommelig.

Ongeacht hoeveel tijd je daadwerkelijk aan een individueel project besteedt, lijken al je stukken een uniek karakter/verhaal te hebben dat je je ervoor hebt voorgesteld. Waaraan hecht je jezelf bijzonder en wat is hun verhaal?

Ja, ik heb het gevoel dat ik eigenlijk geen "handtekeningen"-stijl heb, behalve dan dat alles abstract is. Ik ontwerp eigenlijk op een improviserende, viscerale manier. Sommige dagen draait het om grafische kleur en schone lijnen; andere dagen gaat het meer over textuur bouwen met subtielere kleurverschillen. Dan spring ik heen en weer tussen de twee - het moet de Tweeling in me zijn. Ik voel me erg verbonden met de vloerkleden met abstracte vlekken en lijnwerk erin, en de ruige, gefriseerde wandhangsels. Misschien omdat ze voortkwamen uit een meer persoonlijke, kwetsbare plek, en ze tekenen was heel automatisch en instinctief. Ze zijn een beetje ongewoon en avontuurlijk, een beetje zoals gemiste wezens... onderdoggen op een bepaalde manier. Ik steun altijd de onderdoggen.

Wanneer heb je besloten om de "kabel door te knippen" en te beginnen met het verkopen van je stukken? Is het moeilijk om ze los te laten? Hoe weet je dat ze naar het "juiste" thuis gaan (als dat al een overweging voor je is) en beginnen aan hun volgende levensfase weg van hun schepper?

Ik besloot ze te verkopen toen ik er een paar had die ik esthetisch aantrekkelijk vond – er was heel veel proberen en fouten maken. Nu kan ik niet stoppen met ze maken en ze moeten ergens heen. Het kan een beetje moeilijk zijn om ze los te laten, omdat ik veel hart ervoor inzet, dus ik verkoop liever dat ze bij iemand terechtkomen die zich verbonden voelt met ze. Zo werkt kunst denk ik trouwens altijd. Ik wil niet overdrijven hoe waardevol ze zijn, maar het is altijd leuk om te weten dat iets waarin je veel tijd en gedachten hebt gestopt, terechtkomt in een huis waar het wordt gewaardeerd, in plaats van bij een setstylist die het gebruikt als prop. Maar in het algemeen denk ik dat het loslaten van dingen en je verwachte uitkomsten waarschijnlijk een goede levensvaardigheid is.

Wat vind je spannend aan de Squamish Bespoke Market? Waarom zouden mensen hun eigen handmade creaties (en die van anderen) live moeten komen bekijken?

Ik ben erg opgetogen over de komende markt. Ik voel dat Bespoke hard werkt aan het creëren van een gemeenschap tussen verkopers en klanten. Ik heb aan zeer weinig markten deelgenomen, maar ik waardeer wat ze proberen te bereiken en dat het een geselecteerde gebeurtenis is. Omdat je rechtstreeks bij de bron koopt, zijn markten een geweldige manier om de verbinding tussen koper en maker te versterken, in tegenstelling tot een anonieme winkelervaring waarbij je geen vragen kunt stellen over het product of proces.

Waarom zou iemand in textielkunst investeren, in het bijzonder?

Waarom investeren in textielkunst? Waarom niet?! Het hebben van iets textueels en tactiefs aan je muur is een goede manier om je kunstcollectie te variëren en interesse en karakter toe te voegen aan een ruimte.