'Softside Workshop'tan Sarah Savoy ile Temperamental Tafting ve Daha Küçük Çalışmak Üzerine Türkiye

'Softside Workshop'tan Sarah Savoy ile Temperamental Tafting ve Daha Küçük Çalışmak Üzerine

Thalia Stopa — Katkıda Bulunan Editör, Sanat, Bira, Yemek ve Kültür Yazarı.

Tüm fotoğraflar Rebecca Scherman'a aittir.

Yerel sanatçı ve Main Street'teki Much & Little butiğinin sahibi Sarah Savoy'un yaratıcılığının ve enerjisinin bolluğu kıskanılacak. Son projesi Softside Workshop, canlı, soyut alan kilimlerinden eğlenceli ve yosun benzeri duvar süslerine kadar tekstillerin bir keşfi ve ciddi bir Scout Mag tutkusudur.

Savoy, Softside Workshop parçalarını 28-30 Nisan tarihleri ​​arasında Squamish'teki Bespoke Market'te sergileyecek. Eğer imkanınız varsa, bu Bahar etkinliğinde düzinelerce diğer yetenekli yerel sanatçı ve yapımcının yanı sıra Softside'ı da mutlaka ziyaret etmenizi öneririz. O zamana kadar, Savoy'un yaratımının dokusal ve renkli dünyası hakkında biraz daha bilgi sahibi olmak için aşağıda kendisiyle yaptığımız yeni röportaja göz atalım:

Öncelikle bana ilk halı tafting deneyiminizi anlatın: Bunu hobi/yaratıcı bir çıkış noktası olarak sürdürme fikri aklınıza ne getirdi? Sonunda pnömatik tafting tabancanız 'Bubba'yı alıp bir sonraki seviyeye taşımanız için size ilham veren şey neydi?

Dwell dergisinde bu konuyla ilgili bir makale gördüm ve bu makale anında içimde bir şeyleri ateşledi; onu keşfetmem gerektiğini biliyordum. Birçok ilgi alanımı birleştiriyor gibiydi: tekstil, çizim, renk, doku ve ellerimle çalışmak. İnternette bir sürü araştırma yaptıktan sonra bir başlangıç ​​seti ve biraz yün satın aldım ve ardından yarışlara çıktım! Halı tafting işlemi, yüksek hızlı elektrikli tafting tabancasıyla ipliği arka kumaştan fırlatan bir iğne ile yapılır. Sonunda pnömatik tabancamı aldım çünkü bazı duvar süslerimin dokusunu büyütmek istedim. Diğer tafting tabancaları daha kısa hav yükseklikleriyle sınırlıdır; bu kilimler için harikadır, ancak ben gerçekten son derece dokusal, biraz yumuşak ve budaklı parçalar yapmak istedim, bu yüzden havalı tabancayı aldım ve ona Bubba adını verdim.

Tamamladığınız parçalar biraz rastlantısal, sezgisel ve içten görünse de, her birinin içinde oldukça fazla kavramsallaştırma, planlama ve çalışma olduğu açıktır. Lütfen bana başlangıçtan (ilham) sonuna kadar olan sürecinizi ve zamanınızın her adım arasında nasıl bölündüğünü anlatın.

Sadece görsel bir insan olarak dünyada bana ilham verecek hiçbir şeyin eksik olmadığını hissediyorum. Doğa her zaman büyük bir ilham kaynağıdır. Ayrıca yüzyıl ortası tasarım ve mimarisini de seviyorum. Renkleri, dokuları, şekilleri ve gölgeleri belgelemek için telefonumla sürekli fotoğraf çekiyorum. Bir tasarım her zaman iPad'imde bir karalamayla başlar; Onu geliştireceğim ve sonra renklerle oynamaya başlayacağım, onları bloke edeceğim ve iplik renklerimle eşleştirmeye çalışacağım. Bir tasarımdan memnun kaldığımda, görüntüyü çerçevem ​​boyunca uzanan kumaşın üzerine yansıtıp çiziyorum. Şimdi oldukça basit olabilen (örneğin, yalnızca tek hav yüksekliğine sahip bir halı yapıyorsam) veya oldukça karmaşık (birçok farklı dokuya ve hav yüksekliğine sahip bir duvar parçası, West'im gibi) olabilen gerçek tafting kısmı geliyor. Sahil Serisi). Parça püsküllendikten sonra arkasını halı yapıştırıcısı ile yapıştırıp en az 24 saat kurumaya bırakıyorum. Daha sonra çerçeveyi kesip kenarları tamamlayabilir ve gerektiği gibi destek/montaj donanımı uygulayabilirim.

Bir süredir bunu yaptığınıza göre bir parçayı tamamlamanız ne kadar sürer?

Bir parçanın yaratılması için gereken süre büyük ölçüde değişir. Nispeten basit bir tasarıma sahip bir halı ise tafting kısmı yaklaşık altı saat sürebilir. El dikişi eklediğim tüylü bir duvar parçasıysa, bu benim 15+ saatimi alabilir, çünkü aynı zamanda dokuları da tasarlayıp yaratıyorum. En büyük eserim çok fazla ayrıntı olduğu için yaklaşık 40 saat sürdü ve sürekli ekleme/düzenleme yaptım.

Halen başarılı bir Main Street butiğini (Much & Little) işletirken Soft Side Workshop'a nerede/nasıl vakit ayırıyorsunuz? Sırrın nedir?

Meşgul olmayı seviyorum ve halı yapmayı seviyorum, bu yüzden bir şekilde zaman yaratmayı başarıyorum. Akşam yemeğinden sonra ve hafta sonları birkaç gün deli gibi toplanıp sonra biraz ara veriyorum. Daha yaşlı ve oldukça bağımsız bir ergen çocuğa sahip olmak bana çok fazla esneklik kazandırdı; oğlum hâlâ küçük olsaydı ve çok fazla yapıya ihtiyaç duysaydı, bu daha zor olurdu. Dürüst olmak gerekirse, hepsini sığdırmak için genellikle başka bir şeyin kayması gerekir… Evim oldukça dağınık.

Bireysel bir projeye gerçekte ne kadar zaman harcarsanız harcayın, her bir parçanız, onlar için hayal ettiğiniz benzersiz bir kişiliğe/anlatıya sahip gibi görünüyor. Hangisine özellikle bağlısınız ve onların hikayesi nedir?

Evet, her şeyin soyut olması dışında aslında bir "imza" tarzım olmadığını hissediyorum. Temelde doğaçlama, içgüdüsel bir düzeyde tasarım yapıyorum. Bazı günler grafik renkler ve net çizgiler söz konusudur; diğer günlerde mesele daha çok incelikli renk değişimleriyle doku oluşturmakla ilgilidir. Sonra ikisi arasında gidip geleceğim; bu içimdeki İkizler burcu olmalı. İçlerinde soyut lekeler ve çizgiler bulunan kilimlere ve tüylü, saçaklı duvar süslerine kendimi oldukça bağlı hissediyorum. Belki de daha kişisel, savunmasız bir yerden ortaya çıktıkları ve onları çizmenin çok otomatik ve içgüdüsel olduğu için. Biraz sıradışı ve sıra dışılar, biraz yanlış anlaşılan varlıklara benziyorlar… bir bakıma mazlumlar. Her zaman mazlumların yanında yer alırım.

Ne zaman “kabloyu kesip” parçalarınızı satmaya karar verdiniz? Onları bırakmak zor mu? Onların “doğru” eve gideceklerini (tabii bu sizin için önemliyse) ve yaratıcılarından uzakta bir sonraki yaşam evresine başlayacaklarını nasıl anlarsınız?

Estetik açıdan memnun olduğum birkaç tane olunca onları satmaya karar verdim - ÇOK deneme yanılma vardı. Artık onları yapmayı bırakamıyorum ve bir yere gitmeleri gerekiyor. Gitmelerine izin vermek biraz zor olabilir çünkü onlara çok fazla kalp verdim, bu yüzden kendileriyle bağ kuran biriyle sonuçlanmalarını tercih ederim. Sanırım sanat zaten böyle işler. Bunların değerli gibi görünmesini istemiyorum, ancak çok fazla zaman ayırdığınız ve üzerinde düşündüğünüz bir şeyin, onu bir set stilisti olarak kullanan bir stilist yerine, takdir edileceği bir evde sonuçlandığını bilmek her zaman güzeldir. bir pervane. Ancak genel olarak, bazı şeyleri bırakmanın ve algılanan sonucun muhtemelen iyi bir yaşam becerisi olduğunu düşünüyorum.

Squamish Bespoke Market'te sizi heyecanlandıran şey nedir? İnsanlar neden dışarı çıkıp el yapımı eserlerinizi (ve diğerlerini) bizzat görsünler ki?

Yaklaşan pazar için gerçekten heyecanlıyım. Bespoke'un satıcılar ve alışveriş yapanlar arasında topluluk oluşturmak için çok çalıştığını düşünüyorum. Çok az sayıda pazara katıldım ama bunların konularını ve bunun özel olarak hazırlanmış bir etkinlik olmasını seviyorum. Doğrudan kaynaktan satın aldığınız için pazarlar, ürün veya süreç hakkında soru soramayacağınız anonim bir alışveriş deneyiminin aksine, alıcı ile üretici arasındaki bağı derinleştirmenin harika bir yoludur.

Neden birisi özellikle fiber sanatına yatırım yapmalı?

Neden fiber sanatına yatırım yapmalısınız? Neden?! Duvarınızda metinsel ve dokunsal bir şeyin olması, sanat koleksiyonunuzu çeşitlendirmenin ve mekana ilgi ve karakter katmanın iyi bir yoludur.